Nieuwsbrief maart 2025

Lilian en Annet in Oeganda

Januari 2025
Drieënhalve week bracht ik, samen met mijn tweelingzus, door in Kinoni. Een tijd vol bijzondere ontmoetingen, waardevolle projecten en warme momenten met de familie Mugabi. We verbleven bij Caphas, die vlakbij de school woont. Tijdens ons verblijf begon het nieuwe schooljaar. Dat is altijd weer een bijzondere gebeurtenis. Ouders brachten hun kinderen, meldden zich bij de leerkrachten en de leerlingen werden ingeschreven. Voor de kostschoolleerlingen betekende dit ook het inleveren en controleren van hun spullen, waarna ze naar hun slaapzalen werden gebracht om hun bed op te maken. Terwijl de school langzaam op gang kwam en de klassen zich vulden, werd ook pijnlijk zichtbaar dat niet alle kinderen waren teruggekeerd. Ongeveer honderd leerlingen kwamen niet meer terug omdat hun ouders het schoolgeld en de benodigde spullen niet konden betalen. Tegelijkertijd dienden zich weer nieuwe leerlingen aan, een continu wisselend beeld dat de realiteit van onderwijs in Kinoni weerspiegelt. Alle kinderen die wel kwamen waren blij om weer naar school te mogen gaan en om hun vrienden te mogen ontmoeten.
Als stichting KinoniKids zetten we ons in voor de ontwikkeling van de school. Tijdens ons bezoek zijn er verschillende mooie projecten gerealiseerd.

We hebben een fysiotherapeut aangesteld voor de klas met kinderen met een beperking. Hij heeft alle kinderen onderzocht en op basis daarvan zullen er aanpassingen, zoals spalken, statafels en andere fysiotherapeutische materialen worden aangeschaft. Daarnaast zal hij leerkracht Kevin ondersteunen in zijn werk met deze groep kinderen, zodat zij de zorg en begeleiding krijgen die ze nodig hebben.

Ook de bibliotheek kreeg een mooie impuls. Met de komst van nieuwe boeken en een nieuwe boekenkast was het tijd voor een herinrichting. Er is een sponsor die geen cadeautjes wilde op zijn verjaardag. Mensen konden in plaats daarvan geld doneren voor de KinoniKids. Van deze donaties is de boekenkast, die gemaakt is door de plaatselijke timmerman, betaald. Er konden zelfs ook nog extra boeken worden aangeschaft. Er is een leerkracht aangenomen die verantwoordelijk is voor de bibliotheek. Zij zal de kinderen begeleiden, zorgen voor orde en het beheer van de boeken op zich nemen. Verder hebben we de LEGO-kast, die ook in de bibliotheek staat, opnieuw geordend en alles overzichtelijk opgeborgen, zodat de kinderen optimaal kunnen spelen en leren. Samen met de leerkracht hebben we de bibliotheek op nieuw ingericht. Dat was een gezellige en leuke klus.

Op de school is er een kleine kapsalon. Waarom dit is kunt u lezen in de vorige nieuwsbrief. Dankzij een gulle donatie van kapsalon Paulien uit Leimuiden hebben we twee tondeuses kunnen overhandigen. De kinderen krijgen allemaal weer een lekker kort koppie. Dank je wel Paulien.

Er is een mooi nieuw toiletgebouw gebouwd met 11 toiletten, waarvan 1 toilet is aangepast
voor kinderen met een beperking. De klus was niet makkelijk! Er is veel werk verzet om het water naar het toiletgebouw te krijgen, maar het is gelukt! We zijn blij dat de toiletten in gebruik konden worden genomen bij de start van het nieuwe schooljaar. Er zijn nu voldoende toiletten voor het aantal kinderen.
Veel sponsors hebben hieraan gedoneerd. Iedereen die hieraan bijgedragen heeft enorm BEDANKT!

We hebben de nieuwe sponsorkinderen thuis bezocht en wederom ervaren dat de geselecteerde kinderen zonder financiële steun van een sponsor niet naar school zouden kunnen gaan.

We zijn ook een dag aan het werk gegaan in de community. Achterop de boda boda was de reis er naar toe ook weer een leuk avontuur.

 

Op verzoek van de mensen uit de community was er ook weer een brillenproject. In de bibliotheek van de APEX-school werd een brillenwinkel ingericht. Niet zomaar een winkel, maar een plek waar mensen uit de gemeenschap gratis een bril mochten uitzoeken. De brillen waren gedoneerd door verschillende mensen. Ze werden met zorg schoongemaakt en uitgestald in de bibliotheek. Het is niet belangrijk of de bril mooi staat. Het gaat erom dat de mensen weer kunnen lezen, werken en hun omgeving helder kunnen zien. Binnen twee uur vonden 65 brillen een nieuwe eigenaar. Sommige mensen liepen voorzichtig naar binnen, turend naar de tafels vol monturen. Anderen pasten enthousiast en vertrokken met een brede glimlach. Maar niet iedereen was op tijd. Onderweg kwamen we een oude man tegen die op weg was naar de brillenwinkel. Helaas, de deuren waren al gesloten. Dat konden we natuurlijk niet laten gebeuren. We spraken af dat hij de volgende ochtend om 11 uur bij Caphas langs kon komen. En ja hoor….klokslag 11 uur rammelde hij, samen met zijn broer, aan de poort. Een gezellige ochtend volgde. Beiden verlieten stralend het huis, natuurlijk met een bril op hun neus.

Dit jaar hebben er 6 sponsorkinderen, examen gedaan voor P7. In totaal deden er 45 leerlingen examen.

Alle kinderen van de APEX-school zijn geslaagd met mooie resultaten. APEX is in 8 jaar tijd uitgegroeid tot een zeer gerenommeerde school waar goede prestaties worden neergezet. Er volgde dan ook een groot feest met veel muziek en dans. Er werd zelfs een koe geslacht om het feest extra speciaal te maken. In de bibliotheek werd een mis gehouden als dank voor de mooie prestaties. En de kers op de taart was een televisie uitzending gewijd aan de APEX-school. Een trotse Caphas en enkele leerlingen werden geïnterviewd. Wat een speciaal moment was dat en wat ontzettend leuk om dit mee te maken.

De sponsorkinderen die geslaagd zijn worden niet verder via KinoniKids gesponsord. Zij hebben na de APEX-school een goede basis om zich zonder de steun via de stichting te ontwikkelen. De sponsors van deze kinderen hartelijk bedankt voor jullie financiële bijdrage aan dit succes. We hopen natuurlijk dat u weer een kind van APEX wil sponsoren, zodat ook bij dit kind een goede basis kan worden gelegd. We hebben het stuk land bezocht dat gesponsord wordt door de stichting Don’t give up. De mais stond er heel goed bij. De grond is vruchtbaar in Oeganda!! Inmiddels is de mais geoogst door de gevangenen. Zij worden door Caphas ingehuurd en binnen een dag is dan de mais voorraad voor een half jaar binnen gehaald. Deze eigen productie reduceert de kosten van voedsel enorm. Er krijgen bijna 1000 kinderen elke dag maispap te eten, dus daar is een flinke hoeveelheid mais voor nodig.

Natuurlijk hebben we ook de klas met de kinderen met een beperking niet overgeslagen. Onze speciale en favoriete klas. Wat een blije kinderen troffen we daar weer aan. De klas heeft scheidingswanden gekregen zodat Kevin, de leraar, met kinderen individueel aan het werk kan gaan en de klas verdeeld kan worden. Er waren weer slabben gemaakt door Wilma. Geweldig bedankt! Met de meegebrachte poppen en dieren werd volop gespeeld. We kregen van Caphas het verhaal van Mon te horen. Mon is een jongen die na de APEX-school naar de vakschool in Masaka is gegaan om de opleiding tot automonteur te volgen. Na 2 jaar ging hij op stage in Kampala. Hij deed het zo goed dat hij daar in een autobedrijf een werkplek heeft gekregen. De sponsor heeft hem een mooie gereedschapskoffer geschonken en hij verdient nu zelf zijn geld. Een mooi verhaal hoe een jongen uit de armoede nu op zijn eigen benen kan staan.

Bij thuiskomst kregen wij een afschuwelijk bericht te horen. De oudste zoon van Caphas en Edith is overleden bij een verkeersongeluk in Dubai. Hij werkte daar bijna 3 jaar en zou in juli voorgoed naar huis komen. Het mocht niet zo zijn. Zondag 9 maart is hij begraven op het land waar Caphas is opgegroeid. De begrafenis werd bezocht door zeker 2500 mensen. Het is voor ons niet voor te stellen hoe een begrafenis in Oeganda gaat. Wij wensen Caphas, Edith en hun 3 andere kinderen veel sterkte om dit intense verdriet te verwerken.

Nieuw bestuurslid!

Tijdens mijn eerste dagen in Entebbe ontmoette ik Ben. Hij zal ons komen versterken in het bestuur van de kinonikids.

Ik heet Ben Russchenberg, 66 jaar jong, getrouwd met Elly, 2 kinderen, 2 kleinkinderen, woonachtig in Alphen aan den Rijn. Na een loopbaan van bijna 45 jaar bij de politie ben ik in 2022 met vervroegd pensioen gegaan. Elly en ik hebben ons voorgenomen alleen nog maar leuke dingen te doen. De allerleukste dingen zijn wat ons betreft reizen, sporten en theater- en concertbezoek. Zelfs met al die activiteiten is er nog heel veel tijd over. Dat werd tot voor kort voor een groot deel gevuld met mantelzorg voor mijn vader en nog steeds met oppassen op de kleinkinderen. Ik had al wel nagedacht over vrijwilligerswerk, maar dat kwam er eigenlijk niet van. Totdat het kwartje viel. Ik ontmoette Annet op vrijdagochtend 17 januari 2025 in Entebbe. Samen met mijn vrouw stond ik aan het begin van een rondreis door Oeganda. We raakten in gesprek en Annet vertelde vol passie over Kinoni Kids. Ergens in dat gesprek liet zij vallen dat er een vacature was in het bestuur en ze gaf me een visitekaartje. Diezelfde avond heb ik een mail naar de stichting gestuurd om aan te geven dat ik belangstelling had. Gedurende de reis door het prachtige land heb ik meerdere voorbeelden gezien van particuliere initiatieven die ten goede komen aan de hele bevolking. En allemaal beginnen ze met goed onderwijs. Een paar weken na onze rondreis nam Annet contact met mij op en kort daarna maakte ik kennis met Carlien, Carla en Theo. Ik kijk uit naar een heel prettige samenwerking en ik hoop een bijdrage te kunnen leveren.

Wist u dat……
>De kerstactie weer een groot succes was.
>De mensen blij zijn gemaakt met eten voor de kerstmaaltijd
>Iedereen zelfs een levende kip kreeg.
>Eén meisje van de school de kip niet heeft opgegeten maar dat deze nog steeds goed verzorgd wordt.
>Wij blij zijn met Ben, ons nieuwe bestuurslid.
>De APEX-school weer nieuwe doelen heeft.
>Dat zij heel graag zonnepanelen op de daken willen plaatsen.
>Er ook een wens is voor een administratieblok met extra lokalen.
>Dat wij weer proberen om deze doelen te realiseren.
>Dat Annet, Arnold, Wietske en Carlien in juli naar Kinoni gaan.
>U dan de gelegenheid heeft om een kaart mee te geven voor uw sponsorkind.
>Dat wij enorm blij zijn met jullie ondersteuning en betrokkenheid!!!

Het was weer een heel fijn bezoek aan de school en een mooie tijd in Kinoni. Je begeeft je drie weken in een andere wereld en ik kan zeggen : “Alles is daar anders”. Na ieder bezoek besef ik weer hoe goed wij het hebben in Nederland.