De speechday begint met een mars door de straten van Kinoni. De kinderen van de top klas en daarachter de rest van de school lopen achter de fanfare aan. Zij hebben een prachtige toga aan omdat ze vandaag kleuter af zijn en worden toegelaten tot de primaryschool. Een belangrijk moment op de scholen in Oeganda! De muziek gaat spelen en de hele school komt in beweging. Het is een prachtig gezicht en er staan onderweg talloze toeschouwers. De straten zijn schoon, want een dag ervoor hebben we met de hele school het vuil opgeruimd. Dat was een flinke klus, want er ligt wat hoor. Bij de school aangekomen weet ik niet wat ik zie. Er staan 20 partytenten opgesteld en er zitten zeker 1000 mensen te wachten op de chief guest. En dat ben ik deze keer. Wat een eer! Na het volkslied krijg ik een mooie plek achter een tafel met een bloemetje. Daar zit ik een paar uur te genieten van alle optredens van de kinderen. Natuurlijk wordt er gegeten. Uit grote emmers worden de borden vol geschept. Aan het eind van de lange dag mag ik mijn speech houden en de kinderen van de top klas promoveren. De cake wordt aangesneden, de nepsneeuw dwarrelt naar beneden….
Wat een feest!
Als je dit meemaakt krijg je nu niet direct de indruk dat er grote armoede is in Kinoni. Daar word ik de volgende dag gelijk mee geconfronteerd als we met Agnes naar het ziekenhuis willen. Ze wordt opgehaald met de schoolbus. Deze blijft steken in de modder en kan niet verder. Oma en Agnes moeten door de modder lopen naar de asfalt weg. Dit duurt zeker 2 uur. Onder de modder komen ze aan in Kinoni. In een restaurantje eten we eerst maar eens wat om bij te komen. Oma is nog nooit in een restaurant geweest en ook het gebruik van een vork is nieuw voor haar. Ze smikkelt wel lekker van de kippenpoot. In het ziekenhuis krijgen we het bericht dat Agnes 2 operaties moet ondergaan. Het wordt een hele organisatie want ze heeft naast oma niemand die voor haar zorgt. Ik hoop dat het goed komt. Caphas gaat zich er voor inzetten. Als we in het donker terug komen in hun huisje zitten we op de lemen grond in het donker. Gaten in dak en dicht getimmerde ramen…………..
Na de speechday begint de vakantie. De kinderen halen hun rapport op en kinderen in boarding rollen hun matras op, vullen hun koffer en gaan voor 2 maanden naar huis. Ik maak voor alle sponsors in Nederland een kopie van het rapport zodat zij op de hoogte blijven van de vorderingen. Op dit moment hebben we al ruim 70 sponsors!!! Ook voor Patrick is een sponsor gevonden. Hij mag in januari starten. Ook gaat hij mee met de andere kinderen naar de fysiotherapeut. Hij krijgt spalken en krukken. Bij zijn huis hebben we een rek gemaakt waar hij ook kan oefenen. Ook zijn leven gaat er anders uitzien.
In de laatste week hadden we drie sollicitanten voor de speciale klas. Ze hadden er alle drie zin in en hadden volgens ons ook de capaciteiten om deze klas te begeleiden. Helaas moesten we er dus twee teleurstellen. Maar één enthousiaste jonge meester is gevonden!! Meester Kevin en juf Edith als assistent, gaan de klas opstarten. Ik heb een dag met ze gezeten om het één en ander door te spreken. Het wordt een flinke uitdaging maar ze zien het helemaal zitten. Fijn dat het gelukt is.
Natuurlijk hopen we met z’n allen dat het een succes wordt en dat er nog meer kinderen met een beperking in aanmerking kunnen komen om naar school te gaan. In januari gaat Annet terug naar Kinoni en kan zij mij op de hoogte houden van de start van de nieuwe klas.
Mijn periode in Kinoni was intens. Ik heb mooie dingen kunnen doen maar heb ook kinderen achtergelaten die we (nog) niet hebben kunnen helpen. Ik zal ze nooit vergeten.
O ja, er waren mensen nieuwsgierig naar de jurk. Ik heb de mooiste uitgekozen. Een echte traditionele Oegandese jurk, een gomez. Let ook vooral op de accessoires.
Het is weer fijn om thuis te zijn. Er komt een gezellige tijd aan.
Ik wens iedereen een gelukkig kerstfeest en een mooi en gezond 2020.
Liefs Carlien
Marion van Lier
Hoi Carlien , mooi beschreven wat een indrukken weer !
Zulke mooie resultaten
Carla latenstein
Hoi Carlien wat ‘n mooi verhaal, bijzonder…. Wat ‘n indrukken zal je hebben. We zien elkaar dikke kus